No contact families zijn geen fictie of incident meer. Steeds vaker kiezen gezinsleden – ouders, kinderen, broers of zussen – ervoor om elkaar volledig te negeren, blokkeren op sociale media, telefoonnummers te wissen en alle contact te verbreken. Wat ooit een taboe was, wordt nu steeds vaker als bewuste en zelfs noodzakelijke keuze gezien.
Maar wat drijft mensen tot deze radicale breuk? En wat zijn de psychologische én maatschappelijke gevolgen van deze stille scheidingen?
Wat zijn ‘no contact families’?
De term no contact family verwijst naar een gezin waarin één of meerdere leden bewust alle communicatie stoppen. Dit kan gaan om:
- Geen telefoontjes, appjes of e-mails
- Elkaar blokkeren op sociale media
- Niet verschijnen op familiegelegenheden
- Zelfs fysieke ontmoetingen actief vermijden
Soms gebeurt dit vanuit zelfbescherming. Soms uit wrok. Maar altijd vanuit diepgeworteld conflict of herhaald trauma.
Waarom kiezen mensen hiervoor?
De redenen zijn complex en vaak zeer persoonlijk. Enkele veelvoorkomende oorzaken zijn:
- Langdurige toxische dynamiek binnen het gezin (controle, manipulatie, narcisme)
- Psychische of fysieke mishandeling
- Onbegrip over identiteit (bijv. seksuele oriëntatie, geloofsovertuiging, levensstijl)
- Erfenisconflicten of geldzaken
- Mentale gezondheid: sommige mensen nemen afstand om te genezen of zichzelf te hervinden
In therapiekringen wordt “no contact” vaak als laatste redmiddel gezien – na jaren van proberen, uitleggen, en grenzen stellen.
Wat zeggen de cijfers?
Er is nog weinig grootschalig onderzoek, maar uit kleinere studies blijkt:
- Tot 20% van volwassenen heeft een periode van langdurig geen contact met een of meerdere familieleden meegemaakt.
- Moeder-dochter conflicten zijn het vaakst voorkomend bij gezinsbreuken.
- In veel gevallen is het de jongere generatie die het contact verbreekt – vaak als reactie op patronen van vroeger.
Volgens psychologen is dit een groeiende trend, mede versterkt door de individualisering van de samenleving en de normalisering van ‘afstand nemen voor je eigen mentale welzijn’.
De rol van sociale media
Sociale media maken het makkelijker én pijnlijker om het contact te verbreken:
- Met één klik kun je iemand blokkeren, ontvolgen of dempen.
- Maar het vergroot ook het bewustzijn van de breuk, bijvoorbeeld wanneer je ziet dat je moeder wél contact heeft met je ex of andere gezinsleden.
Voor sommigen is de digitale stilte helend. Voor anderen confronterend.
Is het een gezonde keuze?
Dat hangt volledig af van de context. Volgens therapeuten is het soms de enige manier om mentale ruimte te creëren, zeker wanneer eerdere pogingen tot heling zijn genegeerd of bestraft.
Voordelen van no contact:
✅ Rust en herstel van mentale gezondheid
✅ Herstel van eigen grenzen en identiteit
✅ Loskomen van destructieve patronen
Nadelen:
❌ Gevoelens van schuld of eenzaamheid
❌ Gemis bij belangrijke levensmomenten (huwelijk, geboorte, overlijden)
❌ Permanente verwijdering die later spijt kan oproepen
Sommige mensen kiezen na jaren voor ‘low contact’ – beperkt, gecontroleerd contact – als compromis.
Wat kun je doen als je ermee te maken hebt?
Voor wie zelf in een ‘no contact’-situatie zit – of die van buitenaf observeert – zijn er een paar belangrijke inzichten:
- Respecteer andermans grenzen, ook als je ze niet begrijpt.
- Vermijd kampvorming binnen families.
- Zoek professionele hulp als je worstelt met verlies of trauma.
- Onthoud dat familie niet altijd veiligheid betekent – soms is afstand liefde in vermomming.
Conclusie: het taboe brokkelt af
No contact families zijn geen hype of egoïstische bevlieging. Het zijn vaak het gevolg van jarenlang onzichtbaar lijden, grenzeloos geven en het falen van communicatie. Wat van buitenaf koud of drastisch lijkt, is van binnen vaak het enige wat nog overbleef om mentaal te overleven.
In een wereld waarin zelfzorg steeds belangrijker wordt, maken sommige mensen de moeilijkste keuze van allemaal: hun familie loslaten.
